Նորահըրաշ պըսակաւոր և զօրագլուխ առաքինեաց,
Վառեցար զինու հոգւոյն արիաբար ընդդէմ մահու,
Վարդան, քաշ նահատակ, որ վանեցեր ըզթըշնամին,
Վարդագոյն արեամբըդ քով պըսակեցեր զեկեղեցի։
Երկնաւոր թագաւորին զինու յաղթեալ ի պատերազմին,
Խոհական իմաստութեամբ խոհեմացեալ անճառապէս.
Խորէն խորհրդական և ծանուցեալ անուն բարի,
Խաչելոյն վըկայ եղեալ, հեղմամբ արեան պըսակեցաւ։
Րենական լուսով լըցեալ արիացեալըն քաշն Արտակ,
Թաթաւեալ ի կարմրութիւն բոսորային բըղխեալ աղբէրն.
Ըզփըրկականն ըմպեալ զբաժակ և մըկըրտեալ արեամբն իւրով,
Դասակցեալ ընդ անմարմնոցըն երրորդութեանն երգել ըզփառս։
«Կանթեղ» հոգեւոր բլոգ 